Welke zenuwlijer heeft het kerkdienstvluggertje bedacht: een dienst waarbij je met een uur weer buiten staat?

Het stil gebed is met zijn pakweg zes seconden verworden tot een schietgebed. De voorganger hipt gehaast de kansel op, zijn horloge krijgt een plekje op het woord. Hij bladert schichtig in papieren, of veegt schielijk op zijn scherm. Votum en groet worden er doorheen gejast. Psalmen en liedjes rap gerapt.

Voordat ik me heb geïnstalleerd in luisterhouding, is een deel van de preek al aan mijn neus voorbijgegaan. Bij het gebed is er gelegenheid voor wat persoonlijk geprevel. Ik zoek naar woorden om mijn sms in steno naar Boven te versturen. Te laat. Daar klinkt het Onze Vader al. Collecte. Slotlied. Wordt gezegend, wees een zegen en opgehoepeld.

Tijdens een weekendje ertussenuit, liggen de kerken voor het oprapen. De gemeente om de hoek is van het bovenstaande, bliksemsnelle soort. De beamer houdt de vaart er lekker in. Liedteksten en Bijbelgedeelten verspringen in uptempo op de witte wanden. Ik kijk beteuterd om me heen: ik dacht hier te ont-moeten, maar ik moet meer dan ooit.

‘Hier wordt de rust geschonken’ blijkt iets uit een grijs verleden. Heilzaam achterover leunen past niet in het program. Herademen wordt hijgen. Hollen door een overvolle liturgie. Wat zong ik nu zojuist? Voordat ik de zinnen op me in kan laten werken, zijn de woorden al vervluchtigd. Van beamen naar be-amen blijkt soms een zware klus.

Nee, ik pleit niet voor een beamerstorm. Wat kan mij een beamer schelen. Verstilling, dat is wat ik vraag. Een kerk die vertraagt. Een dienst in slow motion. Zonder doordeweekse druk.

‘Wat doen we vanavond?’ vraagt mijn echtgenoot. Ik haal passief mijn schouders op. ‘Zoek maar iets zwaars. Bij hele noten heb ik alle tijd om tot mezelf te komen.’

Tekst: © Ben je mooi gezegend mee (Annemarie van Heijningen-Steenbergen)

In Ben je mooi gezegend mee sleurt Annemarie je mee langs de meest uiteenlopende levensitems. Haar onnavolgbare hink-stap-sprong-gedachten bepalen je bij correctieondergoed en psychologengedoe. Je wordt stilgezet bij werkverslaving en huisdierhysterie. En je belandt via bitterballen bij genadebrood. Kortom: geen hapklare brokken. Maar daarmee wel perfect om te gebruiken als opening van een vergadering, tijdens een rustig momentje overdag of voor het slapengaan.