Toen
Belijdenis doen ging zo’n veertig jaar geleden anders dan tegenwoordig. Als je trouwplannen had, ging je – samen – naar de belijdeniscatechisatie en deed je vervolgens belijdenis. Er waren geen gesprekken vooraf en ook niet na het volgen van de catechese. Met het belijdenis doen sloot je de catechisatieperiode af en werd je ‘belijdend lid’ van de gemeente. Dan mocht je – als je die kreeg – je kinderen laten dopen. Zo deed ik in 1977 belijdenis.

Nu
Er waren in die tijd geen boekjes die je in de goede richting stuurden. Er waren geen boekjes die antwoord gaven op de vragen die je had. Als die vragen al uitgesproken werden. Tegenwoordig zien we gelukkig dat de meeste jongeren hier heel anders mee omgaan. Er is veel meer leesmateriaal en vooral veel meer openheid over geloofszaken dan vroeger. Als godsdienstdocent merk ik dat jongeren meer bewust hun keuzes maken. De vraag wanneer je belijdenis mag doen en wat dat dan precies inhoudt, zijn vragen waar vele jongeren mee worstelen.

Geef mij geloof
In mijn boekje over de Twaalf Artikelen Geef mij geloof gaat het over je persoonlijke geloof. Hoe beleef je de zaken die in de Twaalf Artikelen aan de orde komen? Elke zondagmiddag komen ze voorbij. Maar hoor je ze nog? En als je ze hoort, dringen ze binnen en besef je de betekenis ervan wel? Met mijn boekje wil ik jongeren (en ook ouderen) bewust laten nadenken over het geloof. Aan het eind van elk artikel staan enkele vragen om over na te denken. Zo kan er op de club, catechisatie of thuis nagedacht worden over de vraag: Waarom is het zo belangrijk dat alle christenen dezelfde belijdenis hebben? Of over de vraag: Wat heb je er persoonlijk aan dat Jezus is opgestaan uit de dood?

Wel of niet
Wel of niet belijdenis doen kan een moeilijke keuze zijn. Mijn tip: bespreek het met je ouders of met je predikant. Mocht je vragen hebben dan kun je die onder deze blog stellen, of mailen naar [email protected]

Ik wens je veel zegen in het maken van je keuze!