Er wordt op het raam getikt. Ik doe open. Een jongen van een jaar of twintig. ‘De bel doet het niet,’ zegt hij, en hij drukt op het knopje om het te bewijzen.
‘Je komt me wat aansmeren,’ zeg ik.
‘Aansmeren aansmeren… dat klinkt zo onaardig. Als u nee zegt ga ik weer weg hoor. Ik ben in elk geval niet van een energiemaatschappij.’
‘Je bent van de rioolreiniging.’
‘Nee.’
‘Van de schoorstenen.’
‘Nee.’
‘Je vindt dat er nieuwe voegen in de muur moeten.’
‘Nee.’
‘Oké, zeg het dan maar.’
‘U hebt één ding nog niet gehad! De containers! We willen ze graag schoonmaken! Voor slechts vijf euro in de maand…’
‘Nou, nee. Ik vind het heel aardig hoor, maar…’
‘Oké! Ik ga weer. Ziet u wel? En dan nu mijn volgende punt. Die voegen, daar willen we gráág wat aan doen.’