‘Ik heb een uitnodiging voor het Kinderboekenbal,’ appte illustrator/vriendin/hardloper Marijke ten Cate. ‘Ga je met me mee?’
Wooow. Het Kinderboekenbal.
Ik ben al meer dan 16 jaar schrijver, maar ik ben er nog nooit geweest. Ik heb in al die jaren, na 100 boeken, nog nooit een uitnodiging gekregen. Dat geeft niks, want

a. ik ben niet goed in feestjes.
b. het is in Amsterdam, en Amsterdam is ver weg.
c. het Kinderboekenbal valt in de drukste maand van het jaar. In de Kinderboekenmaand.
d. ik heb heel veel slaap nodig. Zeker in de Kinderboekenmaand.

‘Superlief!’ appte ik aan Marijke. ‘Maar ik moet de dagen erna naar allemaal scholen toe.’
Wat ben ik toch verstandig, dacht ik, en ik schilde de aardappels en haalde de boontjes af. Ik stond in de keuken bij mijn vader.
En terwijl ik keek naar de appelboom die doorboog onder de bijna-rijpe appels drong het tot me door. Het Kinderboekenbal. Ik was er nooit geweest. Ik zou er nooit komen. Nooit.
Dit was mijn enige kans. En ik liet hem glippen. Marijke had natuurlijk meteen iemand anders gevraagd.
‘Heb je al iemand?’ appte ik. ‘Anders ga ik met je mee.’
‘JAAAAAA!’ appte Marijke terug. ‘Gezellig! Je moet wel in gala.’