Oké, ik kreeg dus een mailtje van fotojournalist Niek Stam, die voor het Nederlands Dagblad een serie zou schrijven over de zomer van mensen zoals Lucille Werner, Jan Siebelink, ds Mirjam Kollenstaart en Olympisch atleet Churandy Martina. Hoe ik op die lijst terecht kwam is me een raadsel, maar ik zei natuurlijk ja, want ik ben altijd in voor een verzetje. Niek Stam zag voor zich hoe ik op een zonovergoten dag in de tuin iets zomerachtigs zou doen, terwijl mijn zoons op de achtergrond in bomen zouden klimmen en aan takken zouden hangen. Het was duidelijk dat hij mijn zoons niet kende. Die lachten me keihard uit toen ik begon over in bomen hangen. En die zonnige foto ging ook al niet lukken, want het regende nogal toen Niek langskwam. Ik bood aan om met een boek in mijn hangmat te gaan liggen, altijd een zomers gezicht, maar toen ik zei dat we ook altijd nog naar het zwembad in Eelde konden gaan, was het besluit genomen. We reden naar Eelde, en ik ging in de stromende regen het zwembad in, terwijl Niek zijn fotoapparatuur droog probeerde te houden met zijn lichtweerkaatsparapluutjes en heen en weer rende met slakken en opduikpoppen. Pas achteraf bedacht ik dat ik had ingestemd met een swimsuit shoot. Ah well. 

Klik op het interview om het te kunnen lezen