Ik kwam er gisteren vlak voor de bekendmaking van de winnaar van de Meest Obscure Boekenprijs van Nederland achter dat het de tiende keer was dat ik genomineerd was. Voor het Hoogste Woord dus, de juryprijs voor het beste christelijke kinderboek van het jaar. Ik heb hem twee keer gewonnen, dus ik heb twee zware bronzen beeldjes in huis waarmee ik eventuele inbrekers kan neerslaan, dat is altijd handig, en ook is het prettig om op de vraag ‘hebt u wel eens een gouden griffel gewonnen’ te kunnen zeggen dat je weliswaar geen gouden griffel hebt gewonnen en ook nog nooit een zilveren, maar dat je wel het Hoogste Woord hebt gewonnen en dat dat ook heel belangrijk is, en geen kind dat dat tegen durft te spreken, want dat is net zoiets als zeggen dat je niet kunt zien dat de keizer heel mooie kleren draagt. Maar het was dus eigenlijk een jubileum. Niemand die het wist, alleen ik.
De prijs ging (zoals voorspeld door Ineke Kraijo, die hier wat vreemd op de foto staat, omdat ze snel een pepermuntje probeert door te slikken, maar die fantastisch schrijft én er heel goed uitziet!) naar Willemijn de Weerd en haar prachtige prentenboek ‘ik stuur je de zon’ (van harte gefeliciteerd!), en er was een heel gezellige bijeenkomst met juryleden, collegaschrijvers, uitgevers en redacteuren, er waren salades, soep en stokbrood, er was een kort verblijf in een middeleeuwse gevangenis, een ridder, een bijna-aanrijding met een fietser en een fotoshoot. Inderdaad, er was maar één man genomineerd, en dat was Arjan Wilschut, een topcoole animatiefilmer, illustrator en de schrijver van Amyra.
Was ik teleurgesteld? Absoluut niet. Een nominatie is wat mij betreft een prijs, en ik ben heel blij dat Love you, miss you genomineerd was. Uit het juryrapport:
‘Corien Oranje weet als geen ander de lezer te bereiken. Haar humor is bij tijd en wijle aan de cynische kant.’
‘Lynn is een levensecht meisje. Zo echt dat je je als volwassene bijna schaamt haar dagboek te lezen.’
‘Het is Oranje goed gelukt om een heftige ziekte levensecht te beschrijven.’
Daarnaast heeft de jury ook nog wat goede raad, zoals ‘wellicht had dit boek ook zonder al die grappige invallen en sarcastische opmerkingen gekund, net zoals het sterke ‘Kampioen’ dat ook zonder veel humor volledig overeind blijft.’
en ‘daarnaast is het gegeven dat een brugpiepertje dat nog maar net op de middelbare school zit, al zo hevig verliefd is op een jongen wellicht niet erg realistisch.’
Het was heel gezellig met uitgever Aukelien Wierenga, en mijn lieve collega Iris Boter kwam zomaar langs met een bloemetje, en Lotte Wouda, de eigenlijke hoofdpersoon van Love you, miss you kwam ook nog even langs, maar was helaas net te laat om te partycrashen.
