‘Vroeg opstaan en veel trainen dus,’ zei de presentatrice van het Jeugdjournaal op 18 juni 2011. ‘Uiteindelijk hoopt Olivier daarmee in 2016 de Paralympische Spelen te bereiken.’ In 2011 schreef ik een boek over Olivier van de Voort, een goede vriend van mijn zoons. Ik schreef over het vreselijke ongeluk waarbij hij zijn onderbeen was kwijtgeraakt, over zijn revalidatie en over zijn heldhaftige weg terug naar de zwemtop van Nederland. Ik wist dat hij mee zou doen met de Nederlandse kampioenschappen, en dus stuurde ik een mailtje naar het Jeugdjournaal. Ze gingen naar Eindhoven en maakten een prachtige reportage. Je ziet een serieuze dertienjarige jongen die alle valide zwemmers voorbij zwemt en de ene na de andere gouden medaille wint. Een jongen met een droom.
Dertienjarige jongens hebben wel vaker dromen. Maar het is vijf jaar later, en Olivier heeft inmiddels het wereldrecord op de 100 meter rugslag op zijn naam gezet, en hij is nu in Rio voor de Paralympics waar hij vijf jaar geleden al over droomde. Hij zal André Brasil, die ontzettende bonk spieren, in eigen land moeten verslaan. Maar dat kan hij dus.

Er is nu een prachtige reportage over Olivier  te zien op internet en via KPN Presenteert: Me, Myself and Rio. Gemaakt door Filemon Wesselink en Thijs Wesselink. Hier zie je een voorproefje.