Peter, Roodkapje en de wolf

Niet voor kleuters!!

‘Ben jij nou helemaal gek geworden, Peter!
Zomaar het raam uitklimmen!
Zomaar het hek uit sluipen!
Zomaar het bos ingaan!
Weet je niet dat er hier gisteren hier een meisje is kwijtgeraakt?
Ze wou naar haar grootmoeder koekjes brengen,
maar ze is nooit aangekomen.
En niemand weet waar ze is.
Trouwens, en haar oma is óók kwijt.’

Van het Gelders Orkest kreeg ik de opdracht om een nieuw Peter-en-de-wolf-verhaal te verzinnen bij de muziek van Prokokiev. Hartstikke leuk om te doen, natuurlijk! Het was nog niet zo makkelijk, want de dieren moesten de dieren blijven. En de muziek zorgt ervoor dat je een bepaald stramien moet volgen. Maar volgens mij is het verhaal toch wel wat spannender geworden dan het was. De wolf blijkt een stuk minder onschuldig dan we altijd gedacht hebben. De opa van Peter is een chagrijnige ouwe man. Er is sprake van een fles die in een meer drijft – een fles met een briefje erin. En er duikt ineens ook een mystery-guest op in het verhaal. En wat doet Peter eigenlijk bij zijn opa? Waarom is ie niet gewoon thuis?

Maandag waren de repetities met de leden van het Gelders Orkest, en echt waar, dat was het engste wat ik ooit gedaan heb. Oké, op afrijden na. En op die vlucht van Jakarta naar Bandung na, toen we in vreselijk noodweer terecht kwamen en het vliegtuig heen en weer geslingerd werd, en je alleen de paniekerige stem van de piloot nog hoorde (de deur van de cockpit stond in die tijd nog gewoon gezellig open). Maar dit was toch ook behoorlijk spannend. Ik kwam daar binnen als totaal onbekende leek die niks van muziek wist…

(I rest my case) … en die zomaar met het verhaal van Prokokiev aan de haal was gegaan, en dan zou ik óók nog de verteller zijn. Ik zou vreselijk en gigantisch door de mand vallen. Ik zou de draad van de muziek kwijtraken en niet op tijd inzetten. Ze zouden tegen elkaar zeggen: ‘Wat doet dat mens hier!’ en ‘Wie denkt ze wel dat ze is!’ Maar het viel mee. Gelukkig kunnen de leden van het Gelders Orkest niet alleen prachtig spelen, ze zijn ook nog eens heel aardig. En het zijn fantastische acteurs die helemaal in hun rol zitten. De hoboïst komt op met zwemflippers en een Bob-de-bouwer-helm, de klarinettiste sluipt rond met snorharen en kattenoortjes, en opa strompelt moeizaam naar het toneel met zijn fagot.

Vandaag hadden we de eerste twee voorstellingen. Het was even een gokje of de voorstelling geschikt was voor kleuters. Ze waren misschien een ietsiepietsie te jong. Toen de wolf (met woeste grijze pruik) de zaal binnenkwam en dreigende hoornmuziek speelde, vluchtten niet alleen de kat en de eend en het vogeltje van het toneel, maar begonnen er ook een paar jongetjes te huilen. Ze stortten zich in de armen van de juffen. Dus ik heb verklapt dat het niet een echte wolf was en dat er eigenlijk een heel lieve mevrouw onder die pruik zat (‘dus het is eigenlijk twee mensen?’), en ik heb het gedeelte over de oma van Roodkapje wat versluierd verteld.
‘Vond je het heel eng?’ vroeg ik na afloop aan een klein meisje.
‘Nee, want ik had mijn sjaal,’ zei ze. ‘En die kon ik voor mijn gezicht doen als het te eng was, kijk zo.’

Maar dat jullie niet denken dat al die kleuters huilden. De meesten vonden het erg leuk. En de tweede voorstelling, voor de kinderen uit groep 3, 4 en 5 verliep geheel en al zonder tranen. Honderdvijftig enthousiaste kinderen, die meeleefden, mee klapten en meededen met het regenkoor. En één dapper, klein meisje dat Roodkapje speelde alsof ze dagelijks op het toneel stond.

_DSC3879 (2) p2

 

 

 

Peter, de leerlingen en de wolf is door scholen te boeken, trouwens. Meer informatie kun je krijgen bij Richard Jansen, slagwerker/jager en de initiator van dit project.

Over Corien Oranje

Hoi! Ik ben Corien Oranje, en ik ben kinderboekenschrijver en tekstschrijver. Ik heb boeken geschreven zoals 'Love you, miss you', 'Kampioen' en 'Juf in de pan', en ik schrijf elke week een aflevering van 'Bianca's blog' voor Visie. Ik kom vaak op scholen om kinderen te vertellen over mijn boeken, en om ze te laten ervaren hoe cool het is om zelf verhalen te verzinnen, én hoe heerlijk het is om te lezen.

Back to list

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *