Hij is af. Hij ligt in de boekwinkel. En ik ben heel erg blij.
Het is het boek waar ik bijna een jaar mee bezig ben geweest. Waar ik speciaal voor naar Davos ben gegaan (oké, oké, ik was al in Oostenrijk, maar toch). Waarvoor ik me heb ondergedompeld in de wereld van de astmapatiënten.
Het boek over Lotte. Nee, niet over Lotte, maar over Lynn. Lotte was mijn inspiratiebron. Degene die ik opbelde als ik wilde weten hoe het voelde om in een anafylactische shock te raken. Die me een rondleiding gaf door de kliniek van Davos. Die me liet voelen hoe het was als je zo graag wilt sporten, maar het lukt niet. Die vertelde over de kippen die helemaal hyper raakten toen ze een appel aten waarin ze haar oude epipen had gezet, en die uren later met oxazepam weer gekalmeerd moesten worden.
Love you, miss you.

‘Yes!’ riep Sven. ‘Dus het gaat door! Mag ik jouw kamer?’
‘Als ik merk dat ik je zelfs maar in mijn kamer gewéést bent, ga je eraan.’
Sven ging meteen over op een andere tactiek. ‘Hé, mam. Als Lynn in Zwitserland is, mogen we dan een hond?’
Mijn moeder ging door met groente snijden. ‘Nee.’
‘Een poes dan.’
‘Absoluut niet.’
‘Ja, maar mam. Het is heel zielig voor ons als Lynn weg is. Een konijn!’
‘Ook geen konijn.’
‘Een cavia. Een hamster. Een rat.’
‘Nee. Nee. Nee.’
Het was even stil. Toen zei Sven hoopvol: ‘Pindakaas op brood. Mag dat wel als Lynn weg is?’
Mijn moeder stopte met snijden en keek over haar schouder. ‘Dat denk ik wel.’
‘En pinda’s? En borrelnootjes? En hazelnootpasta?’
‘Ja hoor.’
Sven stompte zijn vuist in de lucht. ‘Yessss.’
Ik rolde met mijn ogen. ‘Zal ik jullie even alleen laten? Dan kunnen jullie samen praten over alle leuke dingen die jullie kunnen doen als ik weg ben. Zoals PINDAKAAS eten bijvoorbeeld. En misschien ook leuk naar een ponykamp of zo?’
Ik kwam van de bank af, hees mezelf naar boven en liet mezelf op mijn bed vallen. Het kan Sven niks schelen dat ik wegga. Het kan mijn moeder niks schelen. Het kan niemand iets schelen. Mijn broertje heeft liever een pot pindakaas dan mij.

Hier nog een voorproefje.
Ondertussen ben ik heel hard bezig met de musical die erbij hoort.
Zeg nou zelf. Een boek over piepende adem, chronische jeuk en hopeloze liefde VERDIENT een musical.