Als schrijver word je regelmatig gevraagd voor ‘boekgerelateerde’ activiteiten. Zo ben ik alweer een aantal jaren geleden gestart als voorlezer. Dit houdt in dat je een keer of vijf per jaar voorleest voor kinderen, in de plaatselijke bieb. Hoewel mijn agenda over het algemeen voldoende gevuld is, maak ik hier toch graag tijd voor.
Het concept van zo’n voorleesuurtje is heel eenvoudig. De medewerkers van de bieb kiezen een (prenten)boek of een verhaal uit een verhalenbundel, een aantal vrijwilligers bedenkt er een knutselwerkje bij en zorgt voor de catering. De voorlezer hoeft alleen maar voor te lezen. Natuurlijk, je bedenkt er een leuk inleidend liedje of afsluitend spelletje bij, maar voor de rest… Niet ingewikkeld dus. Toch slaat het, ook na jaren, nog steeds aan. Er komen altijd kinderen, en ze zijn altijd enthousiast.
De laatste keer dat ik voorlas zaten er meer dan 60! Als er maar niet een van het podium afkukelt, dacht ik nog. De vrijwilligers snelden naar het kopieerapparaat om ervoor te zorgen dat er straks voldoende knutseltjes zou zijn. ‘Als we maar niet aan ons eigen succes ten onder gaan,’ mompelde een van hen. Dat laatste is natuurlijk niet te hopen. Want zo’n activiteit, hoe klein en eenvoudig ook, is wel van groot belang! Kinderen komen soms dankzij de voorleesuurtjes naar de bieb, en hun ouders ook. Soms blijven ze erbij zitten, soms gaan ze op zoek naar boeken voor zichzelf. Voorleesuurtjes vertellen: (voor)lezen is leuk! Samen voorspellen waar het verhaal over zal gaan, samen een avontuur beleven, samen zuchten van verlichting als het gelukkig tóch nog goed afgelopen is… Ik wou dat iedere ouder voorlezen zou zien als een feestje, want dat is het. Je moet er alleen wel tijd voor maken. Soms denk ik wel eens dat dát de reden is waarom er niet of minder voorgelezen wordt. Het is nu eenmaal makkelijker om je kind een tablet in handen te drukken. Kunnen ze zelf een verhaaltje kijken, en jij ondertussen iets anders doen. Ik wil niet ontkennen dat er veel prachtige digitale boeken zijn, maar toch… dat knus naast elkaar gekropen momentje, dat oogcontact, die gezamenlijke schaterlach, … zeg nou zelf, daar kan toch geen digitaal dingetje tegenop?!
Voorlezen: daar word je blij van!
Pas kwam een leerling op school naar me toe. ‘Ju-uf? Ik heb zin in morgen, want dan ga ik naar de bieb.’
‘Hé ja, wat gezellig, ik ook!’
Het kind glunderde. ‘En … (vriendinnetje) gaat ook mee.’
‘Top!’ zei ik.
Huppelend ging ze weg. Voorlezen: daar word je blij van!
