Elia had een grote overwinning behaald. Op zijn gebed had het volk Israël met eigen ogen kunnen zien dat de Here God was, terwijl Baäl op het gebed van zijn priesters niets van zich had laten horen. Maar na deze intense gebeurtenis kwamen de dreigementen van koningin Izebel, die Elia wilde doden. In het bijbelgedeelte vinden we Elia uitgeput en levensmoe onder een struik in de woestijn. Maar terwijl hij daar lag te slapen, raakte een engel hem aan. ‘Sta op, eet’, zei hij. Naast Elia stond een kruik water klaar en lag een vers brood te bakken.

Elia at en dronk, maar reageerde niet erg opgetogen op het wonder. Maar God bleef geduldig en liefdevol. De engel maakte hem nog een keer wakker en zei opnieuw dat hij nog wat moest eten en drinken. Op dat voedsel kon hij veertig dagen lopen, totdat hij aankwam bij de berg Horeb, waar hij uiteindelijk opnieuw een ontmoeting met God had.

God zoekt ons op waar we zijn. Hij blijft niet met zijn armen over elkaar op een afstandje staan toekijken tot we weer doen wat we moeten doen. Integendeel, Hij wil ons rust en nieuwe kracht en moed geven. Hij helpt ons, omdat Hij van ons houdt.

In het Nieuwe Testament kwam Jezus als het levende Brood. Elke dag mogen we eten en drinken van zijn overvloed. Je mag bij Hem uitrusten en kracht ontvangen om weer op te staan. Hij is erbij, elke dag.

Vader, ik dank U dat U geduldig en liefdevol bent als ik moe ben en het niet meer zie zitten. Ik heb elke dag uw hulp nodig. Vul mij vandaag met uw kracht, Here, want U bent mijn leven.