Mijn vriendin Lolkje de Goede (zo heet ze écht) houdt schapen, en die houden haar van de straat. Ze woont op het platteland in een paradijselijk boerderijtje, en daar weten de mensen haar te vinden. Om honing en jam te kopen. Of sperzieboontjes en aardappelen. Of gewoon om gezellig een praatje te maken. Want haar huis staat altijd open. In de zomer kun je er genieten van de tuin. In de winter brandt er een houtkachel.

Lolkje woont alleen in dat boerderijtje, en dus is ze blij met die aanloop. Maar al die vrienden moeten één ding weten: haar schapen gaan voor alles! Lolkje is namelijk een echte goede herder. Ze is heel actief in onze kerk. Behalve in het voorjaar: ‘Want dan is het lammertijd, en dan kan ik niet weg van huis.’ Haar schuur is in die tijd omgebouwd tot kraamkamer. Als alle schapen gelammerd hebben en de lammetjes vrolijk in de wei ronddartelen, breekt er voor Lolkje een andere tijd aan: ‘Ik ga elke dag twee keer bij ze kijken. Ze lopen in een wei in de buurt, en ik moet er dus op de fiets heen, maar ze staan vaak al op mij te wachten.’

Net zoals je als schaap maar goed af bent met het speurend, wakend oog van Lolkje, mag je weten dat de ogen van Jezus altijd naar jou uitgaan. Want Hij kwam niet naar de aarde voor Zichzelf, maar voor alle mensen die naar een goede herder verlangen.

Here Jezus, U bent de goede herder. Wat geweldig om te mogen geloven dat uw ogen dag en nacht uitgaan naar mij als uw kleine schaapje!