Sinds een jaar of wat ben ik weer domineesvrouw. Meer dan twintig jaar geleden was ik dat ook. Inmiddels is er veel veranderd in kerkelijk Nederland. Maar één ding is naar mijn beleving nog precies hetzelfde: ‘De Here is mijn Herder’ als favoriete tekst voor een rouwkaart. Die tekst doet het blijkbaar altijd goed.

Vaak heb ik mij daarover verwonderd. Met name als ik de overledene gekend had als iemand die, voor zover ik het kon nagaan, de goede herder helemaal niet had gevolgd in dit leven. Psalm 23 eindigt weliswaar met het leven na dit leven: ‘Daarna mag ik voor eeuwig bij U wonen in uw huis.’ Maar de rest van de psalm gaat over het hier en nu, en hoe de Here ons aardse leven kan en wil leiden.

Veel mensen die de Herder alleen maar van een afstand kennen, denken dat Hij alleen moeilijke dingen van hen vraagt. Dingen die ze toch niet kunnen opbrengen. Jezus volgen? Mij niet gezien. Dat levert zoveel beperkingen op. Als die mensen eens op hun gemak Psalm 23 zouden lezen, dan zouden ze zich verwonderen. Want de Here is in de eerste plaats een herder die geeft: ‘alles wat ik nodig heb’. Voedsel en rust. En als er één ding is wat een mens (ook vandaag de dag) nodig heeft, dan is het rust. ‘Als de lasten u drukken en u vermoeid bent, kom dan bij Mij. Ik zal u rust geven.’

De opdrachten van de herder komen pas als iemand die rust en vrede echt gevonden heeft.

Here Jezus, dank U wel dat ik altijd in de eerste plaats tot rust mag komen bij U!